Αγνόηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας από την "Καθημερινή"

Λυπούμαι, κε Παπαχελά, για τη αγνόηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας από την «Καθημερινή»!
του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1.        Από ένα ηλεκτρονικό μήνυμα φίλου, που έλαβα στις 14 Φεβρουαρίου, πληροφορήθηκα ότι στην ηλεκτρονική έκδοση της "Καθημερινής" είχαν δημοσιευτεί σχόλια δικά μου για ένα άρθρο του κ. Χρήστου Γιανναρά με τίτλο "Mην εξουθενώνουμε το ήθος αυτοσεβασμού" ("Κ", 12.2.12).  

Άνοιξα τη σελίδα της ηλεκτρονικής “Κ” (μέχρι τότε, δεν είχα διαβάσει το άρθρο αυτό ούτε τα σχόλια που το συνόδευαν) και διαπίστωσα ότι:

- Στο πεδίο “Πείτε μας τη γνώμη σας. Σχόλια” για το ως άνω άρθρο, είχαν δημοσιευτεί με την ένδειξη "Σχολίασε ο/η ΡΑΦΑΗΛ ΜΑΙΟΠΟΥΛΟΣ" τρία “σχόλια”, το πρώτο στις 22:08:44 της 13ης Φεβρουαρίου, το δεύτερο στις 09:24:50 της 14ης Φεβρουαρίου και το τρίτο στις 09:40:46 της ίδιας μέρας.

- τα “σχόλια” αυτά ήταν παρμένα από ένα άρθρο μου  με τίτλο “Η Εκκλησία να “ορθοτομήσει τον λόγον της αληθείας”!”, που είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ (www.antilogoi.gr) στις 5.2.2012 και αναδημοσιευτεί στο Διαδίκτυο.

2.        Επειδή εγώ κανένα σχόλιο δεν είχα στείλει στην “Καθημερινή”, επειδή το άρθρο μου είχε τεμαχιστεί άτσαλα, προκειμένου τμήμα του να γραφεί ως  “σχόλια”, και επειδή δεν ήθελα να παρουσιάζονται ως σχόλια στο άρθρο του κ. Χρ. Γιανναρά (της 12ης Φεβρουαρίου) όσα στο δικό μου άρθρο (της 5ης Φεβρουαρίου) είχα γράψει για την επιστολή του Αρχιεπισκόπου, ενημέρωσα τον κ. Αλ. Παπαχελά για το περίεργο αυτό γεγονός, με την παράκληση: να γραφεί (στη θέση "Σχόλια") ότι τα "σχόλια" που έχουν καταχωριστεί ως δικά μου δεν εστάλησαν από μένα, αλλά ελήφθησαν από το ως άνω άρθρο  μου με πρωτοβουλία του αρμόδιου συντάκτη της “Κ” (ίσως να έκανα λάθος, αλλά αυτό θεώρησα τότε ως το πιο πιθανό) ή, αλλιώς, να δημοσιευτεί στην εφημερίδα ολόκληρο το άρθρο αυτό.

            Η ενημέρωση του κ. Παπαχελά έγινε με ηλεκτρονικό μήνυμα που του έστειλα  στις 14 Φεβρουαρίου στις 16:29:26.

3.        Στις 18 τρέχοντος μηνός,  21:30 περίπου, επειδή η “Καθημερινή” είχε μέχρι τότε αγνοήσει το ζήτημα που είχα θέσει στον διευθυντή της:

- έγραψα ως “σχόλιο” (στο πεδίο “Υποβολή νέου σχολίου”) ότι τα τρία, ως ανωτέρω, συγκεκριμένα σχόλια με τη σημείωση της “Κ” "Σχολίασε ο/η ΡΑΦΑΗΛ ΜΑΙΟΠΟΥΛΟΣ" δεν είχαν σταλεί από μένα και ότι τα “σχόλια” αυτά είναι  αποσπάσματα άρθρου μου  με τίτλο… “Η Εκκλησία να ‘ορθοτομήσει τον λόγον της αληθείας’!”…),

- πάτησα το κουμπί «Αποστολή» και

- είδα να εμφανίζεται το  μήνυμα «Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί αφού εγκριθεί».  

4.        Περιέργως (;), το «σχόλιό» μου αυτό (ενημερωτική σημείωση και όχι σχόλιο, στην ουσία) δεν «εγκρίθηκε» και έτσι δεν δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή».

Τα «σχόλια» όμως για το άρθρο του κ. Χρ. Γιανναρά που εγώ δεν έστειλα δεν έχουν αποσυρθεί, αλλά βρίσκονται ακόμα αναρτημένα με τη σημείωση «Σχολίασε ο Ραφαήλ Μαϊόπουλος»!

Η «Καθημερινή» δηλαδή συνεχίζει να με εμφανίζει ως «σχολιάζοντα» άρθρο συνεργάτη της, παρότι δυο φορές την έχω ενημερώσει ότι τα «σχόλια» που δημοσιεύει ως αποσταλέντα από μένα δεν τα έχω στείλει εγώ!

5.        Λυπούμαι, κε Παπαχελά, για την αγνόηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και για τον τρόπο με τον οποίο η εφημερίδα σας συμπεριφέρθηκε σε έναν αναγνώστη της!

Από τους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ (www.antilogoi.gr), Ενότητα ΜΜΕ

Απάντηση “Καθημερινής” στο άρθρο του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

με τίτλο “Λυπούμαι, κε Παπαχελά, για την αγνόηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας από την ‘Καθημερινή!’ ”

Δημοσιεύτηκε σήμερα στους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ άρθρο μου με τον ως άνω τίτλο.

Προ ολίγου έλαβα την παρακάτω επιστολή από τον κ. Νίκο Κωνσταντάρα, Διευθυντής Σύνταξης της “Καθημερινής”.

Την δημοσιεύω ευχαρίστως, παραθέτοντας στη συνέχεια  δύο παρατηρήσεις.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ του κ. Νίκου Κωσταντάρα

“Αγαπητέ κ. Μαϊόπουλε,

Λάβαμε την επιστολή σας και διερευνήσαμε το θέμα.

Τα αποσπάσματα του άρθρου σας εστάλησαν στον δικτυακό μας τόπο από τη διεύθυνση RMAIO@otenet.gr  με το όνομά σας ως σχολιάζοντα και τα αναρτήσαμε καλή τη πίστη αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα να ελέγχουμε ούτε σε ποιόν  ανήκει ο λογαριασμός από όπου λαμβάνουμε τα σχόλια για τη στήλη, παρεκτός εάν ενημερωθούμε σχετικώς από τον ενδιαφερόμενο ούτε εάν έχει υπάρξει κακόβουλη χρήση του λογαριασμού ενός προσώπου  από άλλο πρόσωπο με ΄τις τεχνολογικές δυνατότητες που μπορεί να διαθέτει.

Πολλώ δε μάλλον όταν το σχόλιο έρχεται από τον επίσημο λογαριασμό επικοινωνίας RMAIO@otenet.gr ο οποίος  αναφέρεται στην ιστοσελίδα  www.antilogoi.gr. την οποία και εσείς επικαλεσθήκατε στην ως άνω επιστολή σας.

Προφανώς, κάποιος μας παραπλάνησε ως προς την ταυτότητα του σχολιαστή χρησιμοποιώντας τον επίσημο λογαριασμό επικοινωνίας που αναφέρεται στην άνω ιστοσελίδα σας για να αποστείλει τα σχόλια.

Σας διαβεβαιώ ότι δεν έχουμε καμία διάθεση και κανένα λόγο να δημοσιεύουμε σχόλια που παραπλανούν ως προς την ταυτότητα του αποστολέα.

Επειδή όμως είδαμε ότι η αποσταλείσα προς την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιστολή σας έχει αναρτηθεί και  στην ιστοσελίδα  www.antilogoi.gr. από εσάς, προς αποκατάσταση της επικαλούμενης δεοντολογίας, σας παρακαλώι να αναρτήσετε και τη δική μας απάντηση στο σχόλιό σας”.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

(1) “Επί της διαδικασίας”

α) Η “αποσταλείσα προς την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιστολή” μου είχε σταλεί στον κ. Αλ. Παπαχελά στις 14 Φεβρουαρίου.

Στην ιστοσελίδα www.antilogoi.gr δεν  “έχει αναρτηθεί” η επιστολή αυτή (της 14ης Φεβρουαρίου) αλλά έχει δημοσιευτεί, σήμερα 22.2.12, ένα άρθρο μου, στο οποίο αναφέρεται το ιστορικό της υπόθεσης με, βεβαίως, κάποια στοιχεία από την επιστολή της 14ης Φεβρουαρίου (αυτό το άρθρο “λάβατε” σήμερα στην “Καθημερινή”).

β) Την επιστολή σας θα την δημοσίευα και χωρίς να το ζητήσετε, γιατί αυτό επιτάσσει η δική μου δεοντολογία.

(2) Επί της ουσίας

α) Δεν αμφισβήτησα, προφανώς, ότι δεν έχετε “καμία διάθεση και κανένα λόγο” να δημοσιεύετε “σχόλια που παραπλανούν ως προς την ταυτότητα του αποστολέα”.

β) Η επιστολή σας δεν εξηγεί γιατί η “Καθημερινή” αγνόησε παντελώς:

- την επιστολή μου της 14ης Φεβρουαρίου, ενώ, μετά την επιστολή αυτή, “όφειλε και ηδύνατο” να μου δώσει κάποια εξήγηση (σαν αυτή που μου δίνεται σήμερα) και να διορθώσει το λάθος με οποιον τρόπο η ίδια επιθυμούσε,

- το “σχόλιό” μου της 18ης Φεβρουαρίου, και δεν το δημοσίευσε, ενώ με τη δημοσίευσή του θα έληγε αμέσως το δυσάρεστο, για μένα και την εφημερίδα σας, ζήτημα.