Γράφει ο 29-26 --
Ο όρος ‘’χρήσιμοι ηλίθιοι’’ επινοήθηκε τα
τελευταία χρόνια από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και αφορά τους
στρατολογημένους από το σύστημα, επιφορτισμένους να κάνουν τη βρώμικη
δουλειά. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει το επίσημο κράτος και το
επιχειρηματικό κατεστημένο.
Πρόκειται για άτομα μεσαίου και υψηλού πνευματικού
επιπέδου, που συγκεντρώνουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά σε μεγαλύτερο,
από τον μέσο όρο, βαθμό: μεγαλομανία, ναρκισσισμό, συμπλέγματα
ανωτερότητας και τυφλή υπακοή ‘’στο σκοπό’’ και την ιεραρχία. Το
τελευταίο ως ‘’αντισυστημικοί’’ φροντίζουν να το αποκρύπτουν, αλλά
πάντοτε όσοι το αγνοούν καταλήγουν τροφή για ψάρια.
Καθόλου τυχαίο ότι την εκπαίδευση τους αναλαμβάνουν
τα άτομα που μισούν περισσότερο: Πρώην καταδρομείς, πράκτορες και
βατραχάνθρωποι έχουν αναλάβει το έργο της προσέλκυσης και εκπαίδευσης
των ‘’ηλιθίων’’. Η στρατιωτική τους εκπαίδευση περιλαμβάνει κυρίως
τεχνικές ανορθόδοξου πολέμου, αντάρτικο πόλης και εκπαίδευσης στα όπλα. Η
πνευματική τους εκπαίδευση διαλέξεις τυφλού μίσους μαζί με κείμενα των
Γκράμσι, Κροπότκιν και Μπακούνιν.
Το ελληνικό κοινό ένιωσε το ρόλο τους στο πετσί του,
κατά την διάρκεια του κινήματος των αγανακτισμένων. Όταν η επίσημη
πολιτεία δεν μπορούσε να διώξει τον κόσμο από το Σύνταγμα, έστειλε την
κατάλληλη ώρα τα γρανάζια της. Τριακόσια άτομα με κουκούλες πέτυχαν ότι
δεν μπόρεσαν οι τριακόσιοι της βουλής. Έδιωξαν τον κόσμο απ' τους
δρόμους και τους έστειλαν σπίτια τους. Χωμένοι ανάμεσα στους μόνιμους
επαγγελματίες απεργούς, πέτυχαν απόλυτα το σκοπό τους, την άμεση
κατάληψη της πλατείας Συντάγματος.
Κοιτίδα, πυθία και οδηγό των ‘’ηλιθίων’’ αποτελεί το indymedia.
Η ηλεκτρονική πλατεία συνάντησης και κουρδιστήρι των απανταχού
ανένταχτων ανήκει στο Πολυτεχνείο. Συντονιστικό κέντρο και πλύση
εγκεφάλου με την πιο επίσημη κρατική μορφή. Το μίσος προς οτιδήποτε
οργανωμένο σε κάθε του σελίδα. Για το πώς και γιατί, αυτή η σελίδα
ανήκει τόσα χρόνια στο επίσημο κράτος, δεν έχετε παρά να ρωτήσετε τους
βουλευτές που ψηφίζετε, αυτοί ξέρουν. Εξάλλου συχνά-πυκνά πηγαίνουν ως
μάρτυρες υπεράσπισης στις δίκες των παιδιών με τις κουκούλες.
Το καλύτερο κομμάτι έρχεται όταν οι τύποι αυτοί συλλαμβάνονται και
πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Η ώρα που το σύστημα τους διαγράφει δια
παντός και τους πετάει στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Ακούς
τρομοκράτες και βλέπεις παιδάκια, άβουλα και αδύναμα, ζαλισμένα να
περπατάνε συνοδεία αστυνομικών. Χωρίς τους πάτρονες τους είναι κουνούπια
που τα σκοτώνεις με ένα χτύπημα. Παιδαρέλια που θα περάσουν μια ζωή στη
φυλακή χωρίς καλά - καλά να καταλάβουν γιατί. Που ξυπνάνε από έναν
εφιάλτη για να ζήσουν μια πραγματικότητα πολύ πιο εφιαλτική. Υποπροϊόντα
μιας ελίτ χωρίς συναισθηματισμούς.
