♡ Μπατζίνα εσύ Superstar

 

Μια ωδή για την μπατζίνα 

Ένας συντάκτης από την Καρδίτσα γράφει γιατί αυτό το απλό, παραδοσιακό και πεντανόστιμο έδεσμα είναι πολλά παραπάνω από μια πίτα

Οι αναμνήσεις, τα βιώματα, οι καταστάσεις. Όλα αυτά είναι που σε δένουν, που σε φέρνουν πιο κοντά. Όλα αυτά είναι που αναπολείς κάθε φορά που την αντικρίζεις απέναντί σου. Που στέκεται εκεί, με τα αρώματα της και σε προκαλεί. Σε προκαλεί να την δαγκώσεις. Και κάθε φορά βρίσκεται δίπλα σου, σε μεγάλες ή μικρές στιγμές της ζωής σου.

Είναι πάντα, μα πάντα εκεί. Εσύ δεν της δίνεις όση σημασία της αξίζει αλλά εκείνη με την απλότητα, την ομορφιά και την νοστιμιά της έρχεται να κουμπώσει σε κάθε στιγμή. Η μπατζίνα είναι κάτι παραπάνω από μια πίτα. Είναι πολλά παραπάνω από μια ζύμη ψημένη στον φούρνο. Είναι όλα όσα θα ήθελες να είναι μια γυναίκα.

Όλα ξεκίνησαν όταν μου ήρθε notification στο twitter. Το άνοιξα και είδα αυτό μαζί με το παράπονο που είχε προηγηθεί.

Challenge accepted αδέρφια. Let’s talk about bazzina

Είναι αλήθεια ότι πολλά όταν είσαι μικρός δεν τα εκτιμάς. Είναι λογικό. Ψάχνεις συνεχώς να μαθαίνεις καινούργια πράγματα, καινούργιες εμπειρίες, καινούργιες γεύσεις. Έτσι κι εγώ όταν μικρός άκουγα την γιαγιά μου στο χωριό ή την μάνα μου να μου λένε “έλα να φας, μόλις βγήκε η μπατζίνα από τον φούρνο” και είχα ενδόμυχα ένα αίσθημα ανίας. Μετά, πολύ αργότερα, κατάλαβα ότι η μπατζίνα θα ήταν το πιο τίμιο έδεσμα που θα άγγιζε ο ουρανίσκος μου. Και στην ζωή, η τιμιότητα είναι αξία ανεκτίμητη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν είναι όλοι από την Καρδίτσα -άντε από την Θεσσαλία μόνο και μόνο για σένα Παντελή- για να ξέρουν τι είναι η μπατζίνα. Βέβαια υπάρχει και το ρητό ότι όποια πέτρα κι σηκώσεις θα βρεις και έναν καρδιτσιώτη, αλλά μέχρι ελεγχθεί επιστημονικά κρατούμε τις επιφυλάξεις μας. Λοιπόν, η μπατζίνα είναι μια ζυμαρόπιτα. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει φύλλο. Είναι γυμνή, τσίτσιδη, ξεσκέπαστη. Αυτό όμως δεν την κάνει σε καμία περίπτωση ξεδιάντροπη.

Τα υλικά της είναι τόσο απλό όσο και η προέλευσή της. Από τα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι έφτιαχνα φαγητά με ότι υλικά διέθεταν. Στην Καρδίτσα αλεύρι υπήρχε, γάλα υπήρχε, αυγά υπήρχαν, έφτιαχναν εκεί μια πίτα. Θα μου πεις ότι αυτό το φτιάχνουν και στα Γιάννενα. Περίμενε βρε άνθρωπε, μην είσαι ανυπόμονος. Η παράδοση -όπου παράδοση βάλε η μάνα μου, που τα έμαθε από την γιαγιά μου, που τα έμαθε από την μάνα της- λέει ότι στην αρχή την έφτιαχναν σκέτη. Μετά, και κυρίως τον χειμώνα, έβαζαν στον χυλό τραχανά. Δεν έχω δοκιμάσει, δεν ξέρω πως είναι, μην με ρωτάς. Όταν όμως είχαν κολοκύθι τότε αυτό γινόταν η βάση της αποθέωσης. Now you can call me μπατζίνα. [θα σου δώσω συνταγή παραδοσιακή σε λιγάκι.

Δεν είναι κολοκυθόπιτα Είναι κάτι άλλο. Είναι μια υπερλεπτή ζύμη, ψημένη στο φούρνο, με αποτέλεσμα να γίνει απίστευτα τραγανή και απώτερο σκοπό ύπαρξης να καταλήξει στο στόμα σου και να σε απογειώσει. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω ότι η παραδοσιακή μπατζίνα είναι λεπτή. Ελάχιστα εκατοστά. Αυτά που σερβίρουν στα μαγαζιά είναι ντεμέκ. Και γινόταν λεπτή για δύο λόγους. Πρώτον για να ψηθεί γρήγορα και δεύτερον για να παραμένει τραγανή για πολλές ώρες-μέρες.

Η ευκολία στην παρασκευή της, την έκανε-κάνει να κουμπώνει τέλεια σε όλες τις περιστάσεις. Είναι το γεύμα που έπαιρναν στα χωράφια οι αγρότες, τυλιγμένο μέσα σε πετσέτα. Ακόμα και τώρα θα δεις μερικούς. Είναι το κολατσιό που έδιναν οι γονείς στα παιδιά για το σχολείο. Είναι ιδανική για πρωινό είτε να την φτιάξεις εκείνη την ώρα είτε να έχει ξεμείνει από την προηγούμενη. (Τώρα αυτό ακούστηκε λίγο ουτοπικό. Ποτέ δεν ξεμένει μπατζίνα) Σκέψου τώρα να έχει κοιμηθεί η άλλη σπίτι σου και την ξυπνάς με ζεστή μπατζίνα. Την έλιωσες, την ισοπέδωσες. Είναι το snack που θα πάρεις μαζί σου στο ταξίδι και θα σταματήσεις να τσιμπήσεις μόλις έρθει μια λιγουρίτσα. Αυτό ακριβώς είναι. Το τέλειο snack. To εύκολο και πανγευστο snack.

<Παρένθεση> με συνταγή μπατζίνας για να γίνεις ο υπέρτατος μπατζιναΐόλο (κατά το pizzaiolo) και συνεχίζουμε

Υλικά

3 μέτρια κολοκυθάκια τριμμένα

400 γρ τυρί φέτα

1,5 ποτήρι γάλα

3 αυγά

αλεύρι (όσο πάρει για να γίνει χυλός)

Διαδικασία

Βάλ’ τα όλα σε ένα μπολ, ανακάτεψε τα μέχρι να γίνει χυλός, τα απλώνεις σε βουτυρωμένο ταψάκι (με γωνίες ε), ρίχνεις από πάνω ηλιέλαιο για να πάρει αυτό το χρυσαφένιο χρώμα, φούρνο και voila.

extra tip: κράτα λίγο φέτα και ρίξ’ την αφού έχεις απλώσει τον χυλό στο ταψί. Οι μικρές χαρές της ζωής.

</Παρένθεση>

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την γιαγιά μου στο χωριό να πυρώνει την γάστρα με ξύλα, να ρίχνει τον χυλό στο ταψί, λαδάκι από πάνω και τσουπ μέσα στην φωτιά. Κατευθείαν το κουζινάκι γέμιζε αρώματα, μυρωδίτσες που έκαναν το στομάχι σου να χοροπηδάει. Μικρός υπήρχαν φορές που σταμάταγα και το παιχνίδι από την εξάντληση. Εξάντληση από την αναμονή της μπατζίνας. Και όταν έβγαινε καυτή καυτή, πάντα έπαιρνα γωνία. Όχι άκρη. Γωνία. Ένα από εκείνα τα τέσσερα κομμάτια που τα δύο τέταρτα των πλευρών τους είναι η απογείωση της τραγανοσύνης. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να δηλώσω την τεράστια απογοήτευση μου όταν η γιαγιά την έκανε σε στρογγυλό ταψί.

Για όλες αυτές τις αναμνήσεις, για όλα αυτά που αντιπροσωπεύει, για όλα αυτά που απλόχερα σου προσφέρει αυτό το άρθρο έπρεπε να γραφτεί. Όλα αυτά έπρεπε κάποια στιγμή να ειπωθούν και να καταλάβουμε ότι αυτή κάθεται στον θρόνο του βασιλείου με τις πίτες. Κι ας μην έχει λούσα και φανφάρες τους κερδίζει όλους. Μπατζίνα εσύ superstar.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ:http://karditsas.blogspot.com/

Δημήτρης Κουπριτζιώτης

http://www.oneman.gr/