Βγήκαν τα ίτσια από τη γης, τα λούλουδα από τους κάμπους.
Βγήκε κι ένα τριαντάφυλλο, έν' όμορφο λουλούδι.
Βγήκε και το παινεύτηκε σ' όλα τα λουλουδάκια.
- Εγώ είμαι το τριαντάφυλλο και τ' όμορφο λουλούδι.
Σαν τ' άκουσε ο βασιλικός, πολύ του κακοφάνκι.
- Ν' εσύ λουλουδο-λούλουδο και τσαλαπατημένο.
Εγώ είμ' ο βασιλικός και τόσο δεν παινιούμαι.
Απ' τις εκκλησιές δεν λείπω εγώ κι απ' του παπά τα χέρια.
βαριούνται γρήγορα τα κρύα του χειμώνα
δεν τον φοβούνται
θέλουν να φέρουν πιο γρήγορα την άνοιξη
σαγηνευτική η ομορφιά τους
μεθυστικό το άρωμά τους
έντονο
μαγευτικό
οι νεράιδες -λένε- δεν μπορούν να αντισταθούν στην ευωδιά τους
μαγεύονται και
ακολουθούν τον λυγερό χορό τους
στην Κρήτη μανουσάκια τις λένε
εκεί στα μέρη της Ρούμελης τις λένε "ίτσια"
........................................
και στο μελωδικό μας Παπαδιαμάντη και στο
"ολόγυρα στη λίμνη"
διαβάζουμε...
..................................................
Η μελωδική φωνή της Πολυμνίας είπε:
- Ξέρεις πού είναι ίτσια; Μπορείς να μου κόψεις τίποτε ίτσια;
Συ έμενες κεχηνώς.
Αλλ’ ευτυχώς ο Χριστοδουλής είχε φθάσει ήδη.
- Μπράβο! μπράβο!… κυρία Πολύμνια! Εγώ τα ξέρω πού είναι τα ίτσια… τώρα να πάμε να κόψουμε…
- Θα με υποχρεώσετε πολύ, επανέλαβε και προς τους δύο η Πολύμνια.
Και ο Χριστοδουλής έτρεξεν ελαφρόπους, με το έν μπουδονάρι του ανασηκωμένον ακόμη έως το γόνυ, με το άλλο καταβιβασμένον εις τον αστράγαλον, ξυπόλυτος, με τα πόδια παπουδιασμένα, μαύρα, ψημένα από την άλμην του κύματος..................................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
thalia
Tού Γιάννη Μπατσαούρα
Προς το τέλος του Χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης συνήθως κοντά στο πάσχα γέμιζαν οι πλαγιές της Οξυάς με αυτοφυή χρυσοκίτρινα αρωματικά άνθη που φύτρωναν ακόμη και δίπλα στο χιόνι και στόλιζαν τα μονοπάτια των οδοιπόρων που ταξίδευαν με τα πόδια κατά παρέες από το Γαρδίκι προς τη Γραμμένη Οξυά η και αντίστροφα τις μέρες του Πάσχα . Και ήταν τόσο όμορφα τα άνθη εκείνα που όλοι οι οδοιπόροι ξεχνούσαν την κούραση και τα φορτία που κουβαλούσαν και έτρεχαν σαν μικρά παιδιά στις πλαγιές και μάζευαν ίτσια που κάποια θα στόλιζαν τον επιτάφιο και άλλα θα έμπαιναν στα βάζα ..
Η φωτο είναι της Γωγώς Ανδρίτσου
Πηγές:
http://www.dimitrisriggos.gr/
http://www.e-nafpaktia.gr/
https://botanologia.blogspot.gr/
Βγήκε κι ένα τριαντάφυλλο, έν' όμορφο λουλούδι.
Βγήκε και το παινεύτηκε σ' όλα τα λουλουδάκια.
- Εγώ είμαι το τριαντάφυλλο και τ' όμορφο λουλούδι.
Σαν τ' άκουσε ο βασιλικός, πολύ του κακοφάνκι.
- Ν' εσύ λουλουδο-λούλουδο και τσαλαπατημένο.
Εγώ είμ' ο βασιλικός και τόσο δεν παινιούμαι.
Απ' τις εκκλησιές δεν λείπω εγώ κι απ' του παπά τα χέρια.
βαριούνται γρήγορα τα κρύα του χειμώνα
δεν τον φοβούνται
θέλουν να φέρουν πιο γρήγορα την άνοιξη
σαγηνευτική η ομορφιά τους
μεθυστικό το άρωμά τους
έντονο
μαγευτικό
οι νεράιδες -λένε- δεν μπορούν να αντισταθούν στην ευωδιά τους
μαγεύονται και
ακολουθούν τον λυγερό χορό τους
στην Κρήτη μανουσάκια τις λένε
εκεί στα μέρη της Ρούμελης τις λένε "ίτσια"
........................................
και στο μελωδικό μας Παπαδιαμάντη και στο
"ολόγυρα στη λίμνη"
διαβάζουμε...
..................................................
Η μελωδική φωνή της Πολυμνίας είπε:
- Ξέρεις πού είναι ίτσια; Μπορείς να μου κόψεις τίποτε ίτσια;
Συ έμενες κεχηνώς.
Αλλ’ ευτυχώς ο Χριστοδουλής είχε φθάσει ήδη.
- Μπράβο! μπράβο!… κυρία Πολύμνια! Εγώ τα ξέρω πού είναι τα ίτσια… τώρα να πάμε να κόψουμε…
- Θα με υποχρεώσετε πολύ, επανέλαβε και προς τους δύο η Πολύμνια.
Και ο Χριστοδουλής έτρεξεν ελαφρόπους, με το έν μπουδονάρι του ανασηκωμένον ακόμη έως το γόνυ, με το άλλο καταβιβασμένον εις τον αστράγαλον, ξυπόλυτος, με τα πόδια παπουδιασμένα, μαύρα, ψημένα από την άλμην του κύματος..................................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
thalia
Tού Γιάννη Μπατσαούρα
Προς το τέλος του Χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης συνήθως κοντά στο πάσχα γέμιζαν οι πλαγιές της Οξυάς με αυτοφυή χρυσοκίτρινα αρωματικά άνθη που φύτρωναν ακόμη και δίπλα στο χιόνι και στόλιζαν τα μονοπάτια των οδοιπόρων που ταξίδευαν με τα πόδια κατά παρέες από το Γαρδίκι προς τη Γραμμένη Οξυά η και αντίστροφα τις μέρες του Πάσχα . Και ήταν τόσο όμορφα τα άνθη εκείνα που όλοι οι οδοιπόροι ξεχνούσαν την κούραση και τα φορτία που κουβαλούσαν και έτρεχαν σαν μικρά παιδιά στις πλαγιές και μάζευαν ίτσια που κάποια θα στόλιζαν τον επιτάφιο και άλλα θα έμπαιναν στα βάζα ..
Η φωτο είναι της Γωγώς Ανδρίτσου
Πηγές:
http://www.dimitrisriggos.gr/
http://www.e-nafpaktia.gr/
https://botanologia.blogspot.gr/