Λοχαγός Γρηγόριος Γουλιανός (1882-1943) |
Για τις υπηρεσίες του αυτές ο τότε Πρωθυπουργός και υπουργός Στρατιωτικών Ελ. Βενιζέλος του απένειμε αναδρομικά, 27 Οκτωβρίου 1918, δίπλωμα αναμνηστικού μετάλλιου, το οποίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
ΔΙΠΛΩΜΑ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΜΕΤΑΛΛΙΩΝ ΔΙΑΤΑΓΗ, ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ
Απονέμομεν εις τον Ταγματάρχην Πεζ. ΓΟΥΛΙΑΝΟΝ ΓΡ. καταγόμενον εκ Παλαμά του Δήμου Τιτανίου αναμνηστικόν μετάλλιον 1ον της εκστρατείας κατά της Τουρκίας (1912 – 13) ως μετασχόντα αυτής και των μαχών Ελασσόνος, Σαρανταπόρου, Γιαννιτσών. 2ον της εκστρατείας κατά της Βουλγαρίας (1913) ως μετασχόντα αυτής των μαχών Λαχανά. Ο ειρημένος ετραυματίσθη εις την μάχην του Λαχανά 21-6-13.
Απόστολος Φιρφιρής
Απόστολος Φιρφιρής
Η Μάχη στο Ραβινέ
(απόσπασμα)
«Το Ραβινέ κατελήφθη και θα κρατηθή,μέχρις ότου και ο τελευταίος μας φονευθεί…»
(Λογαγός Γουλιανός, 1η Μαΐου 1917)
Η εκατέρωθεν πάντως μονομαχία του πυροβολικού συνεχιζόταν αδιαλείπτως. Ο εχθρός επιχειρούσε να ματαιώσει κάθε προσπάθεια από μέρους των Ελλήνων να επεκτείνουν την επιτυχία τους, ενώ συγχρόνως πραγματοποιούσε και έναν αδιαπέραστο φραγμό πυροβολικού στις νότιες πλαγιές του Ραβινέ προκειμένου να εμποδιστεί κάθε εκείθεν προς το ύψωμα βοήθεια. Και όλα αυτά συνέβαιναν τη στιγμή που τα επί του λόφου ελληνικά τμήματα υπέμεναν καρτερικότατα και τη δράση του εχθρικού πυροβολικού που είχε στόχο του τον ίδιο το λόφο. Υπό τις συνθήκες αυτές, τραυματίζεται βαρύτατα και ο Λοχαγός Γρηγόρης Γουλιανός, του οποίου ως εκ θαύματος πραγματοποιείται η μετακομιδή.
Είναι η στιγμή που ο Γάλλος Στρατηγός Ζενέν τηλεγραφεί δακρυσμένος στη Θεσσαλονίκη: «Είδα από ένα ολόκληρο ελληνικό τάγμα να μένουν πενήντα άνδρες όρθιοι. Τα τρία τέταρτα των αξιωματικών είναι εκτός μάχης». Αλλά και ο επιτελής της Μεραρχίας Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Μαζαράκης, ανέφερε: «Η σημερινή μάχη προς κατάληψιν του Ραβινέ ήτο αληθώς επική, άπαντες οι στρατιώται των τριών συμμετασχόντων λόχων του 1ου Συν/τός μας, σχεδόν ετραυματίσθησαν ή φονεύθησαν, ο ηγήτωρ λοχαγός Γουλιανός Γρηγόριος ετραυματίσθη θανασίμως, δι ο και επρότεινα εις τον Μέραρχον να τον προτείνη προς προαγωγήν προ του θανάτου του ίσως, άτε επιδειξαμένου θρυλικήν γεννναιότητα και ικανότητα. Λόγω των μεγάλων απωλειών παρουσιάσθησαν πολλά κενά και προς τούτο παρακαλώ, όπως ενεργήσητε αποστολήν ενισχύσεων προς συμπλήρωσιν τωνμονάδων μας».
Ο εν Θεσσαλονίκη επίσης Γάλλος Αρχιστράτηγος Σαρράιγ στην υπ’ αριθ.31 ημερήσια διαταγή του της 5ης/18ης Μαΐου1917 τόνιζε: «Ο Λοχαγός Γ. Γουλιανός... οδήγησε 3 λόχους του τάγματός του εναντίον ισχυρού εχθρικού έργου, το οποίον κατέλαβε παρά το σφοδρό πυρ, ύστερα από λυσσώδη μάχη εκ του συστάδην. Διατήρησε τη θέση του χωρίς καμιά φυσική του προφύλαξη, υπό βομβαρδισμό ανήκουστης σφοδρότητας, μολονότι έφερε 6 τραύματα, από τα οποία το ένα πολύ σοβαρό. Και όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εκστρατείας δεν έπαυσε να ενδιαφέρεται για την έκβαση της μάχης και εκδήλωσε ζωηρή χαρά, όταν έμαθε την οριστική επιτυχία της. Υπό τις συνθήκες αυτές επέδειξε συμπεριφορά αληθινού ήρωα. Γνωστοποιώντας σας την ηρωική στάση του λοχαγού Γουλιανού, προτρέπω όλους τους αξιωματικούς να μιμηθούν το αξιομίμητο παράδειγμά του».
Τον τραυματισμένο Γουλιανό - και αποκαλούμενο «αμίλητο παλλικάρι» λόγω της σεμνότητάς του - θα τον επισκεφθεί και ο ίδιος ο Βενιζέλος στο νοσοκομείο. Και εκεί ο κρητικός πολιτικός θα του σφίξει με τα δυο του χέρια την παλάμη λέγοντάς του γεμάτος συγκίνηση: «Σ΄ ευχαριστώ… Σ’ ευχαριστώ, διότι μου έδωσες επιχειρήματα δια να μπορέσω να υψώσω φωνήν διά τα δίκαια της Ελλάδος μας…».
Διαβάστε περισσότερα εδώ για τη μάχη στο Ραβινέ και στους πλησίον λόφους: http://idomeni.gr/arthra/images/ravine/index.html