Ένας πωλητής, ένας διοικητικός και ο προιστάμενος πήγαιναν για γεύμα, όταν βρίσκουν στο δρόμο ένα παλιό λυχνάρι. Το τρίβουν και βγαίνει ένα τζίνι. Το τζίνι λέει:
- Θα δώσω στον καθένα σας από μιά επιθυμία.
- Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος! πετάγεται ο διοικητικός. Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed-boat, χωρίς να έχω καμία έννοια!
Πουφ! και εξαφανίστηκε.
- Εγώ τώρα, εγώ τώρα! πετάγεται ο πωλητής. Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου!
Πουφ! πάει κι αυτός.
- Ο.Κ., είναι η σειρά σου, λέει το τζίνι στον προιστάμενο.
- Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα.
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.
- Θα δώσω στον καθένα σας από μιά επιθυμία.
- Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος! πετάγεται ο διοικητικός. Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed-boat, χωρίς να έχω καμία έννοια!
Πουφ! και εξαφανίστηκε.
- Εγώ τώρα, εγώ τώρα! πετάγεται ο πωλητής. Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου!
Πουφ! πάει κι αυτός.
- Ο.Κ., είναι η σειρά σου, λέει το τζίνι στον προιστάμενο.
- Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα.
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.
