Φωτογραφία: Yannis Maletsikas |
Ὁ ναός (καθολικό) εἶναι ὁ μόνος ποὺ σώζεται σήμερα ἀπὸ τὸ μοναστηριακὸ συγκρότημα εἶναι ἀνακατασκευασμένος στὸν ἁγιορείτικο τύπο, ἀλλὰ μὲ ἔνα πλέον τρούλο καὶ ὄχι δυο ποὺ εἴχε παλιότερα, ἔνα στὸ μέσον τοῦ ναοῦ καὶ ἔνα στὸ νάρθηκα. Ἔξω ἀπὸ τὴν κύρια εἴσοδο τοῦ ναοῦ σὲ πέτρινη πλάκα γράφει : «Ἐκτίσθη ἔτει 1858 ὑπὸ Ἀθανασίου ἱεροκήρυκος ἐκ Γραλίστης Ἀγράφων». Ὁ Ἰεζεκιήλ ἀναφέρει τὴν πιθανότητα νὰ κτίστηκε σὲ ἐρείπια παλιότερου χριστιανικοῦ ναοῦ.
Φωτογραφία: Ι.Μ. Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων |
Στὴν ἐπετηρίδα τοῦ Ὑπουργείου Ἐκκλησιαστικῶν τοῦ 1907-1908 ἀναφέρεται ὡς προσαρτημένο μοναστήρι. (Β. Δ. 27 Ἰουνίου 1892).
Ἐπίσης στὸν κατάλογο τῶν σταυροπηγιακῶν μοναστηριῶν, καθὼς καὶ παραπάνω ἀναφέραμε, ὁ μητροπολίτης Σάρδεων Γερμανὸς συμπεριλαμβάνει καὶ τὸ μοναστήρι τούτο μὲ τὸ ἐτήσιο χρέος 90 ἄσπρα γιὰ τὰ χρόνια 1800, 1801, 1802.
Τὸ μοναστήρι τὸ 1938 χρησιμοποιήθηκε ὡς σανατόριο, γιὰ τὴν περίθαλψη καὶ ἴαση πολλῶν ἀρρώστων ἀπὸ φυματίωση τὰ χρόνια ἐκείνα.
Τὸ 1943 τὸ μοναστήρι κάηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς.
Ι.Μ. Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων